Değilsin aslında çocukluktan bu yana çok şey değişti.

İlk önce sen değiştin, büyüdün ve zamanla korkularını yendin. Artık korktuğunda, endişelendiğinde annenin arkasına saklanan bir çocuk değilsin. Ama düştüğünde, canın yandığında hâlâ "Anne" kelimesini dilinden düşürmeyen bir yetişkinsin. Hâlâ canımız yandığında ilk annemize sığınmak isteyen bizler. Onun anne kokusu ve şefkat yüreği yıllar önceki seni değiştirmiyor. Yani yine büyüsek te, anne kokusuna hasret kalıyor insan. İşte insanoğlunun değiştirmeyeceği bazı durumlar oluyor. Fakat değişen bir şeyler olmadı mı ki geçen onca zamanda fikirlerin, düşüncelerin, hayata bakış açın ve hayatı algılayış tarzında bir değişiklikler olmadı mı?  Mesela; 5 yıl önceki senle, şimdiki sen arasında fark yok mu?  5 yıl önce ne için çabalıyordun?  Hangi hayatın içindeydin?  Nelerin arasında geziniyordun ve neleri savunuyordun?
Çocuksu hayaller kurup, büyük bir gelecek mi planlıyordun?  Ya da hayatını birilerin eline teslim mi etmiştin? Tam olarak o hayatın içinde olmana rağmen bazı şeyler senin kontrolünde olmadan mı ilerliyordu?  Sen müdahale ediyor muydun hayatına?  Yani birileri izin veriyor muydu karışmana?  Başkaları senin hayatını eline alsa da bir gün geldiğinde sen kendi hayatını eline almış bir şekilde yöneten kişi olacaksın inan buna. Çünkü inanmak kötü durumlarda bile insanı ayağa kaldıran güç oluyor. Ayağa kalkmanın tam zamanı bence. Sen, yıllar önceki seni kaybettin, istediğin gibi olmadı hiçbir şey. Hayat seni bir türlü yoruyor ve yormaya da devam ediyor. Fakat yorulan, yıpranan ve üzülen insan umuda daha çok tutunmak istemez mi?  Belki de yıllar önce de umutla bir şeylerin güzel olacağına inanmıştın. Fakat hayat bildiği gibi geliyor bazen bir çocuk gibi kahkahalara doyuruyor insanı. Bazen de hayat felsefesini yazdırıyor insana ağlamaklı bir şekilde. Hayat bildiği geliyor ve bizler de gelen hayata ayak uyduruyoruz. Yıllar bizlerden çok şey alıp götürürken, çok şeyde öğretiyor. Yaşadıklarımızdan dersimizi alıp, en sonunda hayırlısı deyip yolumuza bakıyoruz. Yani insanoğlu eninde sonunda hayırlı kelimesine sığınan oluyor. Simdi sığınıyoruz belki gelecekte de sığınacağız. Gelecekte 10 yıl sonraki haline geldiğinde yine bu sayfayı aç ve okumaya başla.  Belki başlıktaki soruyu yine soracaksın kendine. Ben, yıllar önceki ben değilim diyene kadar oku bu sayfayı. Değiştiğine inandığına kadar hatırlat bu sözü kendine. Hatırlat ki değiştiğini zamanla fark edebilesin. Yılların sana kattığı tecrübelerle, yılların sana öğrettiği bilgilerle ve yılların sana çocuksu hayaller kurdurup, peşine taktığı seni yakalana kadar geleceğini çizmekten vazgeçme. Bu hayatta üç şeyden vazgeçme;  Yürüdüğün yoldan, kurduğun hayallerden ve seni sen yapan değerlerden asla vazgeçme. Çünkü yürüdüğün yol, hayallerinle güzelleşecek ve o hayallerin gerçekleşmesi için senin gibi birine, yani değerlerine sahip çıkan birine çok ihtiyaç olacak. Yıllar sonra bile hayaller yıkılmış bir insanın tutunduğu dal olacak. Muhtemelen çocuksu tarafımız yine bir adım önde olacak.