Eylül

Ellerimde biriktirirdi yeni kitapların kokusunu

Saçlarımı tarardı bir deli rüzgar

Bir deli rüzgar gezdirirdi parmaklarını saçlarımda

Kaldırımlara bir sevinç düşürürdüm

Gülüşlerim toplanırdı çocuklar tarafından

Sonra inerdi  akşam yavaş yavaş

Parasız yatılı koridorlarının soğuk duvarlarına

Eylül

Şarkı söylerdi ağaçlardan seni anarak

Kuşların eşlik ettiği

Eylül

Ellerimde biriktirirdi yenikitapların kokusunu

/

Ekim

Açılmazdı artık göklerin koyu perdeleri

Sonra bir yağmur yağardı

Eflatun akşamlardan başlayarak

Susardım boyumdan büyük susardım

Sanarsın koca bir adamdım

Ne garip olurdu susturamadığım kalbimin

Dilime düğüm olması

Bir bilsen içimde kaç şiir 

Kendi tabutunu  sırtında taşırdı

Bilmezdin içimde beni terkeden kelimeleri

Bilmezdin içimde ölenleri

Ekim

Kalbimde göçe zorlanmış bir köydü

Uzak dağların arkasında zor yollarla ulaşılan

Ekim

Açılmazdı artık göklerin koyu perdeleri

/

Kasım

İsminin ağaçlarda beni son kez karşılamasıydı

Islak ve üşüten

Anmasıydı, alıç ağaçlarının seni bir kez daha

Pürüzsüz, yalın, ilk kez söylenir gibi

Ağlayan bir çocuk olabilirdim ben birazdan

Birazdan kendi yalnızlığına kaçan

Oysa hiç bir kitap öğretmedi bana

Yenibaharların sen olmadan kaç günde geleceğini

Veya baharların artık gelmeyeceğini

Kasım

Yerlere serilen soğuk bir yalnızlık gibiydi

Üşürdüm sırılsıklam üşürdüm

Kasım

İsminin ağaçlarda beni son kez karşılamasıydııslak ve üşüten