Parmakların yağıyor

Yağıyor üstelik yağmurla yarış içinde şimdi

Bağrımdan çıkmak için sabır dileyen nefes, kendimle koşu halinde

Ses ver bana Mavera

Gökyüzünü ne zaman öptü bakışların?

Sonsuzluğu hangi vakit kucakladı kolların?

Anlat bana Yusuflara küser mi kuyulara?

Kurtuba ne zaman alıngan çocuk oldu bize?

Mesela neden gülmüyor Gazze çocuklarının yüzleri?

Üşüyor bir soğuk Moğol topraklarında şimdi

Açlık yoruluyor uzak coğrafyalarda

Mavera

Daha gün doğmadan unutulan bir rüyamı oldum?

Bir yerlerde kalan ayak izlerimi,

Söyle hangi rüzgârlar kaybettirdi?

Saçlarımı yıkayan yağmurlar,

Neden sen olmayınca yeniden gelmiyor?

Su ver içimde büyüyen kuraklıklara

Yaşamak yağmursuz mevsimlere dönüyor ruhumda

Mevsimler yaşanmazlığa…

Mavera söyleyin onlara

Beni, bir doğulu annenin ağıtları ile yıkasınlar

Beni müjdele, bir sabah toprağa

Sana sabrımı giyinerek geleceğim Mavera

Kuşanarak bismillahı…Boyanacağım boyasına Allahın…

Önce bir ses ver,  aşka, ayrılığa, zamana, rüzgâra…

Kısılmadan sesim, sesin karışsın nefesime

Sonra duyurayım kendimi sana

Kuş yapıp uçurayım kendimi senin toprağına

Vakit bir akşamın olması kadar kısa

Ölüm şahdamarım kadar yakın bana

Mavera

Beni önce yüzümden tanımalısın, bilmelisin yorgunluğumu

İşgal edilmiş şehirlerin kaleleri vardır her çizgisinde

Bir güneş doğsun bakışlarından bana

Ömrüm acılarımla aynı çizgide bir koşu içinde

Duyur kendini bana Mavera

Kalbim savruluyor kıtlık yaşayan bir ülkede

Mavera, göğsümde pusuda bekliyor bir şarkı, bir söz.

Taşların altında öfkeler yatıyor

Kaldırırsam taşları kopacak kıyamet

Kükreyen nehirlerin seslerini duyuyorum

Söyle bana Mavera

Yıkılmış şehirlerin gelinliklerini

Hangi rüzgârlar aldı?

Kimde saklı şimdi utangaç aşıkların şarkıları

Mavera

Bir ağacın yaprakları ağlıyor

Bahar, gelmeden gitmek istiyor ülkemde

Dünya şimdi mevsimsiz olmak istiyor

Kalbim yaşlanıyor Mavera

Daha çocukluk günlerini görmeden kalbim…

Bir bebeğin günahsız ellerini alıp yanına

Uyandır beni Mavera

Uyandır derin uykulardan…

Çünkü üzerimde bir karabasan ağırlığının

Çaresiz yorgunluğu yatıyor.

Mavera

Ey duyulanın ötesi, öteki evren

Olduğun yerlere doğru sadece senin

Yeniden dirilt beni kendi kelimelerinden