Gülnihâl
Soğuk rüzgârlar esiyor bağrımın tam ortasına
Hangi coğrafyalardan geldiğini bilmediğim
Hiçbir kimsenin yaşamadığı bir mevsimdeyim sanki
Sıtmalı tenimin bedenimi sarmasından yana
Yeni güneşlere yol almayı düşünüyorum son zamanlarda
Ben kaç gece geceden kalma küçülen bakışları ile
Kumdan kaleler yaparken bir kâğıdın üzerinde
Birden kelimelerimden çıkan dalgaların yangını
Tarumar etti bütün bildiklerimi
Bu yangından darmadağın oldum, uçuştum küllerin arasında
Bu yangından bütün bildiklerim buharlaştı rutubet kokulu odalarda
Gülnihâl
Nereye gideceğini bilmeyen bir meczup gibiyim şimdi
Rüzgârın uçurduğu yapraklara sor beni önce ve o yapraklarda bul
Susuyorum Gülnihâlavazım çıktığınca susuyorum
İşte böyle konuşuyorum son zamanlarda herkesle
Akasya çiçeklerine konan arılar bahçemi terk ettiğinden beri
Sarardı hayatımın bütün gülen yüzleri
Damı akan bir fakirhanede solgun bir sofra bezi gibi oldum
Gök bana çalkalandı Gülnihâl toprağa değil
Kaç kez konuştum kendimle bir bilsen
Islak saçlarımla alıp geçmişimi bir yanıma
Sokağımın tozlu yollarından sana gelmeyi öğütlerdim kendime hep
Kaç kez ıslandım evinin arkasında Gülnihâl kaç kez
Gülnihâl
Uzak dağlarda bir sarp kayanın üzerine çıkıp
Seni ne kadar çok bağırdığımı bende bilmiyorum
Bunu bana değil şu uçan kuşlara sormalısın Gülnihâl
Bedenimi ısıtırken güneşin bakir aydınlığı
Alelade tavırlarımla ve henüz ayakkabılarımı bağlamadan koşmak isterdim
Gökkuşağından uçurtma yapıp hem de en fiyakalısından
Sadece senin pencerenden uçurmak isterdim Gülnihâl
Ve sen şimdi Gülnihâl
Bilmediğim hangi kentin yağmurunda ıslanıyorsun
Hangi rüzgârlar tarıyor savrulmuş saçlarını
Değişen iklimler değil değişen benim Gülnihâl
Tahta çerçeveli penceremizin kovuklarından sızıp gelen ışık
Neden sadece beni aydınlatmıyor
Şimdi bir kalem ve kâğıtın arasında kalmış sır gibiyim
Yorgunum Gülnihâl yorgunum hem de ne çok
Ama en çok kendime yorgunum kendime ve kalbime
Uzak yol yolculuklarının bıraktığı yol yorgunluğu sanki bedenimdeki
Say ki Mardin-Cizre arasındayım say ki hep yoldayım ve hep yorgunum
Gülnihâl
Kendi kayıp ilanlarımı verdim önce bunu bilmelisin
Beni bul ama beni sende bul Gülnihâl başka yerde arama
Sensiz toprağıma fakirlik düştü kıtlık düştü
Yıkıldı hayâlhanem yaşamak virana dönüştü
Bülbülü astılar gül dalında güle yaşamak haram düştü