İzin verici aile tutumunu kullanan aileler, çocuğun tüm istek ve taleplerini hiçbir süzgeçten geçirmeden yerine getirir. Örneğin varlıklı aileler hiç düşünmeden çocuklarına pahalı hediyeler satın alabilmektedir.
Bazen zor duruma düşmemek için, bazen çocuk için bunun daha iyi olduğunu düşündükleri için bazen de kendi işleriyle meşgul oldukları için izin verici ana-babalık tutumu sergilenir. Çoğu anne baba aslında ne yapacaklarını bilemediklerinden bu tutumu sergilemektedirler.
İzin Verici Ana-Babalık Davranışları: Fiziksel şiddet uygulamasına izin vermek, çocuğun makul olmayan isteklerinin yerine getirilmesi, çocuğun sözel şiddet kullanması, çocuğun uygunsuz diğer isteklerinin yerine getirilmesi…
Otoriter ve İzin Verici Tutumların Etkileri: Her istediğinin, istediği zaman yapılması gerektiğine inanır. Sınırları, kuralları anlamakta ve uymakta zorlanır. Okul ve sınıf kurallarına uymakta zorlanır. Arkadaşlık ilişkilerinde zorluk yaşar. İstekleri karşılanmadığında sevilmediğini düşünür ve ne yapacağını bilemez, öfkelenir, küser, üzülür. Yanlış bir davranışta bulunduğunda, davranışının yanlışlığı ona anlatılmadığı için diğer insanlar üzerindeki olumsuz etkisini fark edemez. Anne babasının her zaman onun isteklerini yapmak zorunda olduğuna inanır. Sorunları tutturarak, ağlayarak çözebileceğine inanır. Gelişiminde çeşitli sorunlar yaşayabilir. İhtiyaçlarını kendi başına öğrenemediği için kendine güveni      azalabilir. Anne babası dışındaki insanlar ona tavizkar davranmayacağı için diğer insanlarla olumlu ilişki kurma ve geliştirmede güçlük yaşayabilir.
Bu tutumların yanı sıra anne babalar çocuklarını yetiştirirken işe yaramayan birkaç tutum daha kullanmaktadır.
Aşırı koruyuculuk, çocuğun kendi başına yapabileceklerini onun yerine yaparak veya yapmasını engelleyerek, çocuğun gelişimini olumsuz etkileyen bir yaklaşımdır. Örneğin, ana babanın çocuğa yemek yedirmesi, ana babanın çocuğun ayakkabılarının bağcıklarını bağlaması, kıyafetlerini giydirmesi, ödevlerini yapması, ödevlerini yapmadığında öğretmene açıklama yapması, arkadaşlarıyla bir sorun yaşadığında, sorunu doğrudan anne babanın çözmeye çalışması, çocuğun arkadaşlık ve kardeşlik ilişkilerine karışması, çocuğun herhangi bir hayal kırıklığı yaşayacağı durumları sezip, çocuğa bunu engellemeyi öğretmek yerine, çocuk için çözmesi…
Aşırı koruyucu davranmak, çocukların üzerinde şu etkilere yol açabilir:
Anne babalarına bağımlı olabilirler. Onlar olmadan hiçbir şey yapamayacaklarını düşünebilirler. Kişisel sorumluluklarını almayı bilemezler. Özgüven geliştirmekte zorlanabilirler. Kendi başlarına yapabilecekleri işlerde bile başkasının yardımını, yönlendirmesini beklerler. Okul başarısında sorun yaşayabilirler. Sorun yaşadıklarında, sorunu onlar adına çözecek bir kurtarıcı ararlar.